Geen producten in de mand.
Het looien is het proces waarbij de huid wordt geconserveerd. Het verwijdert alle onzuiverheden en zet alle eiwitten van de ruwe huid om in stabiele moleculen, wat betekent dat de vacht niet zal bederven of afbreken. Het looien van een huid helpt bij het creëren van verknopingen in de collageenstructuur: dit helpt het te stabiliseren tegen de effecten van zuren, logen, hitte, water en de werking van micro-organismen. Kortom, het looien beschermt de huid en zorgt voor een lange levensduur.
Er zijn een aantal manieren om een huid te looien. Chroomzout minerale looistoffen worden meestal gebruikt bij de voorbereiding van leer. Aldehyde- en olielooierijen kunnen ook worden gebruikt: deze manier van looien produceert zeer zacht leer, maar is begrijpelijkerwijs duurder. Olielooierij wordt vaak gebruikt om chemisch te reinigen en wasbaar modeleer te produceren, evenals zeemleer. Plantaardige looierijen worden gebruikt om harder en steviger leer te produceren dat voornamelijk wordt gebruikt voor riemen, schoenvoeringen, tassen en koffers. Bij plantaardig looien worden verschillende plantenextracten gebruikt die een kenmerkende bruine kleur geven.
Zodra de huid gelooid is, is deze klaar voor de volgende fase in het proces. Als het leer dik of grof is, kan het worden gespleten met behulp van een gespecialiseerde kloofmachine die twee verschillende soorten leerproducten zal produceren. De bovenste laag is van de hoogste kwaliteit: de onderlaag heeft meestal geen zichtbare nerf en wordt meestal omgezet in suède. Aan deze laag kan indien nodig kunstmatig graan worden toegevoegd. Alle kwaliteitshuiden zijn uniform van dikte. Dit wordt bereikt door het leer aan de niet-nerfzijde te scheren met een gespecialiseerde machine die spiraalvormige bladen gebruikt die op een roterende cilinder zijn gemonteerd. Zodra dit proces is voltooid, krijgt het leer een laatste neutraliserende wasbeurt die alle chemicaliën en eventuele resten verwijdert, zodat de huid klaar is om te verven.
De methoden om leer te verven zijn even lang en complex als het kleurengamma van leer breed en gevarieerd is. Leer kan in feite in elke gewenste kleur worden geverfd, maar de procedures variëren afhankelijk van de aard van de gebruikte kleurstof en de gewenste kwaliteit van het uiteindelijke stuk. Veel leersoorten worden alleen aan het oppervlak geverfd. Andere leerproducten, zoals suède, hebben echter doordringende kleurstoffen nodig die volledig door elke streng en elk molecuul van de huid trekken om een blijvende kleur te produceren.
Zodra het leer in de gewenste kleur is geverfd, moeten oliën opnieuw in het materiaal worden geïntroduceerd om te voorkomen dat het uitdroogt en stijf wordt. Het proces heet invetten. Het proces brengt de essentiële oliën terug in de huid om de vezels gesmeerd en het leer zacht en soepel te houden. Het watergehalte van het leer moet dan worden verminderd, zodat de huid niet krimpt of kromtrekt. Dit proces wordt geleidelijk uitgevoerd om de integriteit van het leer te behouden.
Eerst wordt het 'samengevoegd' door het door een grote rol met vilt beklede mangels te halen: dit reduceert het watergehalte tot ongeveer 55%. Het wordt dan 'uitgezet' en uitgerekt. Tijdens deze fase van het proces wordt de nerfzijde van het leer gladgestreken: dit vermindert het watergehalte verder tot ongeveer 40%. De laatste stap in het proces is de laatste droging. Het leer zou idealiter een uiteindelijk watergehalte moeten hebben tussen 10 en 20%. Om dit te bereiken, wordt de huid ofwel door een uitzet- en droogtrommel gehaald die de huid in een roterende trommel laat vallen, waardoor een zachter en soepeler leer wordt geproduceerd, of door polijsten en borstelen waarbij het nerfoppervlak wordt geborsteld om een zeer fijn dutje te creëren , zoals te zien op nubuckleer.
Nadat de laatste droging is voltooid, is het leer klaar. Dit is een soort kwaliteitscontrole waarbij kleurniveaus worden geanalyseerd en eventuele korrelfouten worden gecorrigeerd. Een beschermende glans of oppervlaktelaag wordt aan het leer toegevoegd om het een goede weerstand te geven tegen water, chemische aantasting en slijtage. De laatste fase in het proces is de sortering, waarbij de algehele kwaliteit van het product wordt gecontroleerd op zachtheid, uniformiteit en visuele aantrekkingskracht.